اقاقیا (Acacia) یا روبینیا (Robinia) درختچه ای زینتی است که نسبت به گرما و سرمای شدید مقاومت زیادی دارد و در خاک های خشک و ضعیف نیز می تواند رشد کند . از این گیاه سریع الرشد که دارای گل های نخودی شکل معطر است برای طراحی فضای سبز و جلوگیری از فرسایش خاک به منظور احیای زمین استفاده می شود. ضمن این که این گیاه در جبران کمبود ازت یا نیتروژن خاک نیز نقش موثری ایفا می کند.

ارتفاع اقاقیا بین 10 تا 27 متر است و برگ های مرکب و متناوبی دارد که طول آنها به 10 تا 15 سانتی متر می رسد. این گیاه خاردار معمولا بین 7 تا 19 برگچه کامل دوک گرد به طول 2.5 تا 5 سانتی متر دارد که برگ های آن دیرخزان بوده و از برگچه‌هاى کوچک متقابل شانه‌اى فرد و بیضى شکل تشکیل می شود. سطح ‌زیرین برگ ها سبز خاکسترى و روى آنها به رنگ سبز تیره است. شاخه‌هاى جوان تر در اقاقیا معمولا ترد و شکننده هستند. درخت اقاقیا (آکاسیا یا آکاشیا) ریشه‌هاى عمیق و پراکنده ای دارد که موجب می شوند در برابر خشکی بسیار مقاوم باشد، هرچند آب و هواى خشک سرعت رشد این گیاه را  کندتر از حالت عادی می نماید.

گلهاى‌ روبینیا از سال های چهارم تا ششم شروع به رویش کرده و در مناطق معتدل عموما هر ساله در اواخر ماه اردیبهشت‌ ظاهر می شوند. رنگ گل های روبینیا سفید و به صورت خوشه‌اى است که بسیارمعطر و خوش بوست و از آنجا که گردۀ زیادی دارد زنبورهای عسل را به خود جذب می کند. گونه هایی از اقاقیا با گل هاى قرمز و ارغوانى نیز وجود دارند. میوۀ درخت اقاقیا به صورت غلافى به رنگ قهوه‌اى با طول حدود هشت سانتی متر و عرض یک سانتی متر است که درون آن بین 12 تا 15 دانۀ گرد پهن و نازک قرار گرفته است. میوۀ acacia (آکاشیا) معمولا در ماه آبان‌ مى‌رسد.