گرمادوست

گیاهان فضای باز با توجه به نیاز دمایی و زادگاهشان به دو دسته گیاهان گرمادوست و سرمادوست تقسیم بندی می شوند.
به طور کلی  گیاهان گرمادوست آن دسته از گیاهانی هستند که دمای مطلوب برای رشد آنها دمایی مابین حداقل 20 تا حداکثر 30 درجه سانتی گراد است.

گیاهانی مانند آمارانتوس، تاج خروس، اختر، ناز خرفه ای و یخی، رزماری، اسطوخودوس و امثال آنها، از جمله گیاهان گرمادوست به حساب می آیند. این نوع از گیاهان به گرمای زیاد و خشکی مقاومت خوبی دارند و در مقابل در فصل زمستان نسبتاً آسیب پذیر هستند و باید مراقب بود که دچار سرما زدگی نشوند.

بالا بودن درجه حرارت محیطی از جهات متعدد می تواند روی گیاهان تأثیر بگذارد. گرمای زیاد می تواند موجب شود بذرها قادر به جوانه زنی نباشند، میوه ها یا دانه ها شکل نگیرند یا قبل از بلوغ از بین بروند، رشد گیاه کند یا متوقف شود و در نهایت این امکان وجود دارد که به تضعیف یا حتی مرگ گیاه بیانجامد. گذشته از این جذب بیشتر آفات و بیماری ها را به گیاه نیز در این شرایط محتمل است. این واکنشهای قابل مشاهده، به دلیل تأثیر منفی گرمای زیاد بر فعالیتهای داخلی و میکروسکوپی در گیاهان رخ می دهد. در این شرایط فرآیندهای فتوسنتز (Photosynthesis)، تشکیل هورمون ها، آنزیم ها و مواد شیمیایی دفاعی دچار مشکل می شوند، جذب آب و دی اکسید کربن به سختی انجام می شود و غشای سلولی نیز تضعیف می شود.

گیاهان گرمادوست به طور طبیعی دارای سیستم هایی برای مقابله با مشکلات ناشی از گرمای زیاد هستند. تعریق یکی از مکانیسم هایی است که این گیاهان برای خنک کردن خود از آن بهره می گیرند. در این مکانیسم گیاه از طریق پمپ کردن آب به روی سطح روی برگها شرایط را برای تبخیر سطحی و خنک کردن گیاه فراهم می آورد، هرچند با گرمای بیش از اندازه بالاخره گیاه تمام آب خود را از دست داده و آسیب خواهد دید.

مکانیسم دیگری که این گیاهان در برابر از دست دادن آب از آن بهره می گیرند، بستن منافذ و روزنه های موجود در سطح برگ است. البته این عمل ظرفیت دریافت دی اکسید کربن مورد نیاز برای فتوسنتز را کاهش می دهد.

گیاهان همچنین می توانند پروتئین هایی برای مقاومت در برابر شوک حرارتی ایجاد کنند که مشکلات ناشی از گرمای بیش از حد را کاهش می دهد، هرچند این راهکار نیز منابع بیشتری را از گیاه استفاده نموده و سایر نیازمندی های گیاهان مانند رشد، گلدهی و باردهی را تحت تاثیر قرار می دهد. گرایش گیاه به داشتن ریشه های عمیق تر یا گسترده تر نیز راهکار دیگری برای دستیابی به آب و حفظ آن است که در گیاهان گرمادوست بیشتر مشاهده می شود.

بنابراین به طور کلی می توان گفت گیاهان گرمادوست برای رشد ایده آل خود به آفتاب کامل و مستقیم احتیاج دارند و شرایط سرد آب و هوایی برای آنها چندان مناسب نیست.